Zmrożonym szlakiem cz. 3 – na rzece Sokołówce.

To ostatnie miejsce jakie odwiedziliśmy tego popołudnia na rowerach. Jest moim odkryciem, ponieważ nigdy nie przyszedł mi do głowy taki pomysł, aby po wizycie nad stawem przy Zgierskiej, pójść dalej wzdłuż Sokołówki. W wielu miejscach rzeka przypomina bardziej kanał, lecz nieco dalej dostrzegłam jej naturalny styl.

Od stawu, o którym wyżej wspomniałam ⏩ Zbiornik Zgierska, prowadzi wąska ścieżka. Być może latem jej nie zauważyłam, bo z odległości była zakryta bogatą florą. Dalej otwiera się piękna naturalna łąka, która zachwyciła mnie do imentu. Ukryty w trawach ciek wodny zamienia się z wolna w prawdziwą rzekę. Dalej widać wyraźnie "korytarz" jej regulacji, którą porosły mchy i bujne trawy.

To mnie jednak jeszcze nie zaskoczyło tak bardzo jak odkrycie stawu, o którym nie wiedziałam.

"Staw Teresy" znajduje się przy przy Alei Włókniarzy, i mimo, że to bardzo ruchliwa ulica, kurtyna drzew jest wystarczającą tarczą przeciwko hałasowi. Zbiornik ma powierzchnię około 0,44 ha, porastają go żółte grążele i białe grzybienie, zaś na brzegach możemy podziwiać tatarak, pałkę wodną, trzcinę i sitowie.

Rosną tu także stare ogromne wierzby, a towarzyszą im wielkie topole berlińskie.

Jest to efekt rewitalizacji łódzkich rzek. Mam nadzieję dać się zaskoczyć większą ilością tego typu miejscówek w swoim mieście i mam głęboką nadzieję, że ludzie nie zniszczą tych uroczysk.

I tak sobie myślę, że gdyby zima nie odsłoniła mi tej ścieżki, w ogóle nie przyszłoby mi do głowy, aby wbijać się tam na rowerze.