#escapełódź – ruiny PAŁACU TARŁÓW W Podzamczu Piekoszowskim – urbex. | 1/7

Jest to moja podróż urodzinowa, tym razem wybraliśmy się w kieleckie. Powiadam Wam, mit o tym jakoby w kieleckim piździło, jest nieprawdą.
Jest to wycieczka jednodniowa.

🚣 Z Łodzi trasę samochodem przejeżdża się w 2,5 h (153 km)
📍 Urodzinowa wędrówka na jeden dzień – przystanek 1/7

Jakby ktoś pytał, skarpetki kupiłam w Carrefour'ze, ostatnia para za 0,50 zł. Były tego warte.

Dla fanów urbexu, budynek ma idealny klimat. Oczywistym mankamentem jest zaniedbanie, aż się prosi o opiekę nad tym zabytkiem. Nawet jeśli miałby pozostać w formie ruin, mógłby stać się cennym punktem wycieczek.
Satysfakcjonująca liczba zakamarków, zarówno podziemnych jak i tych na powierzchni. Na piętro już wejść się nie da, po schodach został jedynie ich zarys w obu wieżach.

Umocniona rezydencja magnacka.

Postawił go w latach 1649–1655, wojewoda san­do­mier­ski i lu­bel­ski, Ja­n Alek­san­der Tarło herbu Topór - najbogatszy z rodów magnackich w Polsce. Człowiek ten był nie tylko arystokratą, ale i me­ce­nasem sztu­ki, literatą i dy­plo­ma­tą.
Jego drugą żoną była An­na Czar­torys­ka.

Mieszkali tu do ro­ku 1842. W późniejszych latach budynek przechodził z rąk do rąk. kiedy następnym właścicielem został Kazimierz Sosnowski, zastał budynek w opłakanym stanie, dach przeciekał, ogólnie wszystko wyglądało znacznie gorzej...
Przyszły lata sześćdziesiąte, kiedy spłonęły dach i piętro. Nie odbudowano go, ale dalej mieszkano na parterze.

14 lat później zamieszkał tu Józef Paszkowski, jednak 6 lat później wyprowadził się, a mieszkańcy zaczęli rozkradać budulec.

Nastał wiek XX. Nowy właściciel Romuald Kozłowski podjął się prac konserwatorskich, ale zmarł i remont przerwano.

W roku 1921 obiekt odziedziczyła rodzina Dobrzańskich, która mieszkała w nim do 1952 roku.

Ostatecznie pałac przeszedł na własność Skarbu Państwa.

Okolica.

Wzgórze na którym stoi pałac otaczają mokradła, a dalej rozciąga się panorama na otwarte, piękne tereny.
Od południowej części istniał ogród ze stawem i altaną.

Architektura.

Barok w zarysie włoskim, kamienno-ceglany z detalami obronnymi. Wieże mają charakter ozdobny, dwie z nich były klatkami schodowymi.
Detale wykonano z piaskowca i marmuru.

Niestety obiekt niszczeje, gdyż ludzie zrobili sobie z niego śmietk, szalet, miejsce do ognisk i biesiadowania. Stale podpisują się z wyrazami głupoty nieodzownej, co widać na szlachetnych murach.

Na piętro wejść można, klatki schodowe w wieżach to nie jedyne wejścia na górę. Zalecam jednak ostrożność i dobre buty z twardą podeszwą. Wszędzie leży pełno gruzu i szkła.

Podziemia są również dostępne, ale jak zwykle zapomnieliśmy zabrać z domu latarek. Standard.

Równie ciekawe były pomieszczenia zewnętrzne, gdzie strop już całkiem się usypał, ale pozostały ładne kształty ścian i mnóstwo zieleni.
Można sobie wyobrazić doskonałą rewitalizację w postaci zielonych ogrodów pośród czerwonych murów. To już prawie tak wygląda.

🔜 Następny przystanek podróży, już wkrótce.