Zima. Jedna z czterech pór roku, najzimniejsza i najciemniejsza. Rośliny oraz większość zwierząt przechodzą w stan letargu.
Jesień. Dzień staje się coraz krótszy, częściej pada, rośliny nabierają ekstra kolorów, zwierzęta gromadzą zapasy na zimę.
Obie pory roku są znienawidzone i uznawane za dość depresyjne. Wiążą się powszechnie z uczuciami nostalgii i smutku.
Julian Tuwim pięknie napisał o jesieni w swoim wierszu "Wspomnienie": „Mimozami jesień się zaczyna, złotawa, krucha i miła”.
A na moich fotografiach jesień zawsze jest kolorowa, miła dla oczu i mam nadzieję, że pozytywna w odbiorze. Bo taka jest dla mnie, głęboko w sercu schowana, od lat piękna cała, czy to w słońcu czy we dnie dżdżyste, zawsze jesienią w twórczym korcu pełnym natchnień fotograficznych. ;)
Nie leżałam pod kocem jesienią pachnącą cynamonem. Spacerowałam zatopiona w jesieni i jesienią otumaniona z lekka, zauroczona urodą jej ostatnich dni. Mimo iż skąpał ją chłód i deszcz, uważam, że właśnie wtedy najlepiej widać studnię kolorów.
Było błoto, owszem. Gałęzie stawały się nagie, hulał wiatr, a mnie się to podoba. Mam chyba jakiś pierwotny stosunek do jesieni...
Jednakże w tym roku wyjątkowo mało krążyłam za dobrymi kadrami, więc stricte jesiennych zdjęć, nie jest aż tak wiele. Wiąże się to z nowym obowiązkiem jaki mi doszedł na najbliższe lata, który będzie mnie absorbował od jesieni każdego roku. Dlatego tegoroczna galeria jesienna, będzie wyjątkowo skromna.
Jednakże mam nadzieję wszystko lepiej ogarnąć i za rok cieszyć się jesiennością jeszcze mocniej.
Barwna jesień co roku mości się urokliwie w krajobrazie polskim.
Jesienią ja również widzę pewne wady. Dzień wcześniej chyli się ku końcowi, po zmroku raczej zdjęcia klatek schodowych nie mają sensu ;) i zrobiło się dosyć wietrznie, co utrudnia, a czasem nawet uniemożliwia nocne wojaże ze statywem.
Jednakże więcej widzę zalet. Natura mocno wybarwiona staje się piękną ozdobą świata. Zew szwendacza wzywa, aby szukać zachwytów i zatrzymywać je w kadrach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz