Ulica Piotrkowska – poza strefą turystyczną.

To największą Łodzi troską,
aby Łódź całą – zmieścić na Piotrkowską.

– Jan Sztaudynger

Ulica Piotrkowska – jedna z najdłuższych ulic handlowych w Europie. Cała ma długość 4,2 km, jest linią prostą łączącą pl. Wolności z pl. Niepodległości.
Fragment reprezentacyjny ⏩wizytówka miasta.

Część reprezentacyjna - mały jej fragment.

Trakt Piotrkowski

Ulica stanowiła oś centralną miasta, wokół której ono rozbudowywało się. Była niegdyś głównym traktem komunikacyjnym łączącym miasta Piotrków Trybunalski ze Zgierzem, na środku którego znajdowała się mała osada miejska Łódź, położona na obszarze zwartej wtedy Puszczy Łódzkiej.

Nowe Miasto

W XIX wieku Prezes Komisji Województwa Mazowieckiego wpadł na pomysł utworzenia osady fabrycznej. Nazwał ją Nowym Miastem, a umieścił ją na południe od wiejskiej Łodzi.
Powstanie ulicy Piotrkowskiej przyjmuje się na rok 1821. Wydzielono wówczas place budowlane, a w dokumencie z 1821 roku czytamy:

„Specyfikacya nowo utworzonych na Nowym Mieście Osad dla Sukienników i wyrachowanie potrzebnych do Nich Ogrodów”.

Tereny wzdłuż Piotrkowskiej oraz ulic przyległych, podzielono na ponad 200 parcel. W ten sposób jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać standardowe domy-warsztaty, które lokalizowano frontem do ulicy. Resztę poszczególnych działek stanowiły „ogrody” dla rodziny właścicieli.

Reprezentacyjna ulica

Obecnie ruch samochodowy na długości "wizytówki miasta" jest ograniczony (tylko dojazdy lokatorów do posesji, dostawy lub TAXI). Ale Piotrkowska nie jest stricte ulicą pieszą czyli tzw. deptakiem. Jest "ulicą o ograniczonym ruchu samochodowym" i brak wzdłuż niej typowej, publicznej komunikacji kołowej, dlatego wdrożono pomysł na riksze.
Łódź jest jednym z nielicznych miast w Europie, w którym transport rikszami przyjął się na stałe i spełnia praktyczne funkcje transportowe, a nie stanowi wyłącznie atrakcji turystycznej. Riksze jeżdżą po Piotrkowskiej przez cały rok. Większość riksz jest zaopatrzona w daszki i osłony przeciwwiatrowe, co umożliwia ich eksploatację także w trudnych warunkach atmosferycznych.
Dalszy ciąg ulicy (od al. Mickiewicza) jest normalnym szlakiem transportowym, którą przemierza także tramwaj, ale inwestycje w puby oraz sklepy, również są tam intratne.

Piotrkowska reprezentacyjna stała się centrum rozrywki i handlu. To tutaj skoncentrowało się życie Łodzian poszukujących rozrywki. Pełni rolę starówki Łodzi. Budowle, urbanistyka, instytucje, restauracje, kluby i puby umieszczone w pobliżu tej ulicy, tworzą szczególną jej atmosferę o kultowym charakterze.

Po strefą turystyczną:

Mała pigułka w morzu ciekawostek. Przykro mi tłumaczyć się z tego, ale po prostu zrobiłam tyle, na ile pozwolił mi wtedy czas, oto niektóre z ciekawych zabytków ulicy Piotrkowskiej spoza strefy turystycznej:

nr 279/285 – kościół ewangelicko-augsburski pw. św. Mateusza

nr 275 – Kamienica Stowarzyszenia „Betania” (neobarok). W podwórzu znajdowała się kaplica Wolnego Kościoła Reformowanego

nr 272a/272b – wykusz pałacu braci Karola i Emila Steinertów (neobarok)

nr 265 – archikatedra św. Stanisława Kostki

nr 243 – Kamienica Gottlieba Beera (najstarszy piętrowy murowany dom w Łodzi) oraz dawny budynek sali koncertowej Łódzkiego Męskiego Towarzystwa Śpiewaczego.

Wiem, że mam do nadrobienia i zrobię to porządnie.