#escapełódź – OLSZTYN - wart podróży.

Kiedy przekraczam historyczną granicę Warmii i zatrzymuję się gdzieś w Olsztynie, wysiadam z samochodu jakby nigdy nic i idę dalej jak do siebie. Dobrze znane ulice, których przemierzanie cieszy mnie za każdym razem, ulubione punkty gastro i nowe kafejki, zabytkowe kamieniczki, które cieszą oko i piękny, gotycki zamek w świetle gorącego słońca – wszystko w jednym miejscu – i za to kocham wielkie miasta. Wszystko skupione blisko siebie razem tworzy urokliwą kolebkę miejskiego życia.
A to miasto jest dość wyjątkowe, bo łączy w sobie to, co kocham najbardziej – życie dużego miasta i wspaniałą naturę.

To największe miasto na Warmii. Przepływają przezeń 4 rzeki: Łyna, Wadąg, Kortówka i Skanda. Ponadto Olsztyn sąsiaduje z Puszczą Napiwodzko-Ramucką. Miasto leży w paśmie moren czołowych ostatniego zlodowacenia.
W samym mieście znajduje się 15 jezior (w tym 13 o powierzchni powyżej 1 ha). W przeszłości było więcej jezior, ale osuszono je w drugiej połowie XIX wieku. Kiedyś nawet na obszarze Olsztyna znajdował się rezerwat przyrody, ale zlikwidowano go, aby mógł powstać hotel. Stare czasy komuny.
Lasy zajmują  21,2% powierzchni miasta + do tego inne parki, skwery i zieleńce.

Zamek Kapituły Warmińskiej.

Gmach Poczty Polskiej.

Najczęściej zwiedzanie miast zahacza o pocztę, wysyłanie kartek pocztowych nadal w modzie. Niektóre budynki Poczty Polskiej potrafią być naprawdę piękne. Wielkie gmachy starej daty przypominają niekiedy zabudowę czasów jeszcze odleglejszych niż faktycznie.
Ten tutaj w stylu neogotyckim, wzniesiony został w 1887 roku.
Nad głównym wejściem wisiał kiedyś zegar, dziś zastępuje go godło Republiki Weimarskiej.
Zniknęła jeszcze jedna rzecz, gdy ułożono podziemne linie telefoniczne, z dachu budynku zdjęto wieżyczki odciągowe, z których rozprowadzane były napowietrzne linie telefoniczne.

Panorama na muralu.

Olsztyn ma kilka swoich murali, ale nie tyle co my (prawie 200). Między Centrum Handlowym Aura a Wysoką Bramą istnieje mural przedstawiający panoramę miasta. Widnieją na nim charakterystyczne budynki Olsztyna.

Starówka – rynek, oficjalnie: ulica Stare Miasto, miejsce warte zobaczenia.

Początki Rynku sięgają XIV wieku, wtedy też powstał piękny ceglany ratusz, w którym dziś mieści się biblioteka.

Pogląd na temat „ciemnoty” wieków średnich pokutował przez długie lata, dziś już wiemy, że okres średniowiecza wniósł realny wkład w rozwój kultury i sztuki, zwłaszcza na ziemiach polskich.
Zgadzam się jednak z tym, że, wyprawy krzyżowe, początki inkwizycji, polowania na czarownice, to zdecydowanie detale świadczące o ciemnocie.

Tej epoce zawdzięczamy przede wszystkim rozwój literatury polskiej, sztuki i istotne zmiany w dziedzinie architektury.
Jednym ze szczytowych osiągnięć średniowiecznej polski były placówki edukacyjne. I to właśnie w średniowieczu powstał pierwszy polski uniwersytet – Uniwersytet Jagielloński, 1364 rok.

Wysoka Brama - wejście.

Prawda o zabudowie rynku jest taka, że został on odbudowany w latach 50. XX wieku po II woj., która przetoczyła przez Olsztyn pasmo nieszczęść w życiu mieszkańców jak i w architekturze tego pięknego miasta.
Eklektyczne kamienice z końca XIX i początku XX wieku zastąpiły kamienice stylizowane na budynki renesansowe i barokowe, zdobione sgraffito, co ma swój niepowtarzalny urok.

Park.

13 ha w stylu angielskim. Cztery mosty spinające brzegi Łyny. Blisko znajduje się efektowna zabudowa wraz z restauracją.
Fascynują mnie te falujące wodorosty w rzece...

Bazylika konkatedralna św. Jakuba Apostoła.

Za co lubię architekturę sakralną? To co mnie do niej ciągnie to majestatyczność. Strzeliste wieże, wysokie sklepienia, kopuły, zdobienia i architektoniczny przepych w detalach, słowem jedno wielkie dzieło sztuki rąk ludzkich.

Jak nie umniejszam działaniu rąk bożych, bo natura jest przepiękna i działa na mnie bardzo stymulująco, jest nieodzowną częścią mojego życia, po prostu kocham łazić po chynchach; tak architektura sakralna jest nieodzowną częścią zwiedzanych przeze mnie różnych miejscowości.

Niniejsza bazylika pochodzi z przełomu XIV i XV wieku. Budowano ją 10 lat. Rozpoczynała swe życie wespół z dopiero rodzącym się Olsztynem. Jest najstarszą budowlą sakralną w tym mieście i unikatowym zabytkiem w skali całego regionu. 

Wieża bazyliki w stylu gotyckim była w pewnej części zrobiona z drewna, miała 63 m wysokości
W XVI wieku całkiem ją zastąpiono.
Dziś budynek ma 70 m wysokości. To o 10 m mniej niż kościół św. Mateusza w Łodzi przy Piotrkowskiej 279/283.

W roku 1807 w czasie wojen napoleońskich Francuzi zamknęli w nim półtora tysiąca jeńców rosyjskich, którzy spalili wszystko co tylko się dało aby się ogrzewać.

W roku 1864 całemu budynkowi groziło zawalenie. Zamknięto go więc dla bezpieczeństwa i wykonano remont generalny, który trwał 2 lata. Był to wiek XIX.

Jednakże zmiana jego stylistyki potrwała znacznie dłużej, bowiem kilkanaście lat pracowano nad tym aby nadać mu charakter neogotycki.

Potem wewnątrz wybuchł dość poważny pożar... bajka z odbudową zaczęła się od nowa.

Wewnątrz można podziwiać sklepienie sieciowe i sklepienia kryształowe. Ostrołukowy portal wejścia głównego jest typowym elementem gotyku.

Co się zachowało wewnątrz?

Tabernakulum z renesansową dekoracją malarską i gotycką kratą. Barokowe figury, ambona z 1913 r. i ławy z późnego gotyku, które kościół pozyskał z innej parafii.

Organy są odrestaurowane w latach 2006-08. Grał na nich wybitny kompozytor Feliks Nowowiejski.

Obecnie odbywają się tu koncerty organowe.

W kościele znajdują się relikwie, co prywatnie uważam za obrzydliwość.

Budynek stał się również grobowcem biskupów warmińskich.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Według mnie najładniejsza świątynia w całym Olsztynie. Zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz.

Budowę rozpoczęto w roku 1901 roku, 3 lata później kościół konsekrowano.

Neogotycki obiekt posiada 3 wieże, z których jedna ma 82,5 m wysokości, co czyni ją pod względem wysokości, najwyższym budynkiem na Warmii i Mazurach. Ale to i tak o 22 metry mniej niż nasza bazylika archikatedralna św. Stanisława Kostki.
Pozostałe wieże mają po 47 m.

Co ujrzymy wewnątrz?

Sklepienia kryształowe. Ołtarze pochodzące z początku XX w. Rzeźbiona ambona z 1915 r. Witraże przedstawiające sceny biblijne i wizerunki świętych.

Sceny z życia Jezusa - tutaj Jezus uczy się od Józefa pracy cieśli.

Jezus z Nazaretu jest wyobrażany jako wychudzony hipis w długich włosach, o niemal młodzieńczej twarzy z łagodnym spojrzeniem i zazwyczaj stojący jak panienka. Nie ma co tu kryć, postać totalnie zniewieściała. Kiedy patrzy się na te obrazy, zazwyczaj ma się wrażenie kogoś, kto nie ma wcale siły wyjść z autorytetem do ludzi i głosić w taki sposób, jaki to opisuje Biblia. Patrząc na tę postać z obrazu, wydaje się, że ta osoba nawet nie ma takiego tembru głosu zdolnego do przemawiania do tłumów. Za słaby, za delikatny...

Czy rzeczywiście był taki rachityczny i śliczny jak go przedstawiają?

Jezus był synem cieśli. W kulturze Izraelczyków syn wykonuje robotę ojca, całą swą młodość poświęca nauce fachu ojca. Jezus ostatecznie był cieślą i jako taki był przedstawiany. Dopóki nie rozpoczął swojej misji, pracował jako cieśla. Z racji tego musiał być silny i nie w ciemię bity, bo to ciężka robota, a z tego co wiemy, nie był artystą drobnej rzeźbiarki w drewnie.

Co wykonywał cieśla w tamtych czasach? Budował domy. I sam przenosił elementy konstrukcyjne.

Czy widzisz teraz człowieka, który to robił? Jak mógłby wyglądać?

O urodzie Jezusa Bibilia także się wypowiedziała. „Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy, i nie był to wygląd, który by się nam mógł podobać”, czytamy w Księdze Izajasza. Ot taki styrany robotnik.

Nie da się przedstawić dużego miasta w pigułce.

O tym doskonale wiecie, gdyż mojej rodzinnej Łodzi poświęciłam cały ten blog, który nadal kontynuuję.

Pokazałam Wam tu dziś to, co przyciągało moje oczy i uwagę w Olsztynie. Pominęłam zamek - wizytówkę miasta. Tyle razy już tam byliśmy, że tym razem po prostu odwiedziliśmy sam dziedziniec i poszliśmy dalej. Akurat trwała impreza poezji śpiewanej.

To co nas szczególnie przyciąga to miejsca nieoczywiste i w takie Was jeszcze zabiorę już następnym razem. "Olsztyn nieoczywisty". Wpadniemy też do dwóch naszych ulubionych lokali. ;)