Zew natury czasami jest silniejszy od pełnych tajemnic łódzkich bram, a wtedy wyruszam na dziki szlak malowniczy, tym razem w Polskę.
W podróży, myśli układają się w linii prostej. Dostraja się serce. I choć wiem doskonale, że podróż nie rozwiązuje, żadnych problemów, doświadczam tego, iż podróż pozwala złapać oddech i uśmiech. A to jest bardzo potrzebne. Zdystansować się, pomyśleć raz jeszcze i wsłuchać się w echo tych najbardziej skrytych myśli gdzieś tam z tyłu głowy.
Zapraszam do opowieści z jurajskiego szlaku.
