Prawie, prawie...

Zobaczyłam ten budynek i od razu pomyślałam – muszę tam wejść! Okrążyłam go z każdej strony, piękna masywna budowla z cegły, takie jak lubię. Wielkie drzwi, coś jakby brama wejściowa, strzeliste okna, nie byle jaka fasada. Drogę przez płot wskazał kot. Było naprawdę blisko, ale kręciło się wokół zbyt wiele ludzi, wysypali się pracownicy biura, naprzeciw był hotel z restauracją (z ogródkiem zewnętrznym) i właściwie nie miałam żadnych szans na szpiegostwo.
Nie chcę kłopotów, nie jestem wandalem ani złodziejem, a miłośnikiem fotografii, a niestety stróże porządku oceniają wszystkich jednako, dlatego zrezygnowałam z dalszych prób wejścia. Ten budynek to niezły smaczek, ale niestety stanął mi w gardle i nie mogę zapomnieć. Jak niezdobyty górski szczyt, który z czasem zaczyna wkurzać.

Szukałam na mapach chociażby nazwy tego obiektu, by dowiedzieć się co tutaj kiedyś było. Trafiłam na świetną historyczną mapę i mam! To była niegdyś hala tkalni.
Doczytałam, że budynek miał wejść w projekt budowy nowoczesnego gmachu. Miała go wchłonąć industrialna bryła nowoczesnego tworu, którego budowa została jednak anulowana.

Cały kompleks to nie tylko reprezentacyjna hala frontowa. Jego część została przejęta przez wspólnotę mieszkaniową i przerobiona na klasyczną kamienicę lokatorską.

Część budynku przerobiona na kamienicę mieszkalną.